The following narratives have been collected by Havaar and Sanctionedlife. In order to submit your story, please click here or send us email. This page will be gradually updated.
روایتهای زیر از همکاری گروه هوار و پروژهی زندگی تحریمی جمعآوری شدهاست. برای به اشتراک گذاشتنِ روایتِ خود، اینجا را کلیک کنید یا برای ما ایمیل بزنید. این صفحه به مرورِ زمان به روز میشود
“I am a medical student specializing in gynecology. Upon the implementation of sanctions, in addition to the shortage of anesthetics is Operation Rooms, there is no access to Misoprostol which is the drug used to stop post child birth or post abortion bleeding. Many patients do not have the ability to pay 2,000,000 IRRs for each pill in the black market, so in addition to the fact that many patients will suffer from severe bleeding after giving birth, due to the lack of drugs we are forced to conduct abortion surgeries for many patients in the early months of pregnancy, which has significant impact on their future chances of pregnancy.”
“من دانشجوی تخصص زنان و زایمان هستم. به دنبال اجرای تحریمها، داروی بیهوشی در اتاق عمل (میزوپروستول) که جهت کنترل خونریزی بعد از زایمان و انجام سقطهای قانونی استفاده میشد کسری اومده. خیلی از بیمارهای ما توانایی خریدن قرص به قیمت دویست هزار تومان در بازار سیاه رو ندارند. در نتیجه خیلی از بیمارهای ما دچار خونریزیهای بعد از زایمان میشوند. به علت نبود دارو مجبور به جراحی و کورتاژ بسیاری از بیماران در سن پایین حاملگی میشویم که عواقب بسیاری بدی برای باروریِ آیندهی بیمار داره.”
“I work in a pharmaceuticals-import company specializing in drugs for Rheumatic patients, skin cancer, and liver and kidney transplant patients. The phone calls that we receive directly from patients are each a painful story.. a six month old baby diagnosed with rheumatoid, a woman who has just given birth with rheumatoid, those who even under insurance coverage will have to pay costs nearing 300 million IRR for kidney and liver transplants, and must be using our drugs upon surgery, and can’t find the drugs… and more interesting is that all these drugs are currently being illegally imported through Turkey, without complying by “Cold Chain Regulations” (standards for the preservation and transfer of pharmaceuticals) and other health regulations, and even these too are rare. In some cases there have been reports of fatality in patients due to the prescription of alternative drugs by doctors, which have not met the same qualitative standards as the foreign-imported drugs and were followed by the patient’s death. The numbers of the stories are as much as the number of all patients.”
“من در یک شرکت دارویی وارد کننده داروهای بیماران روماتیسمی، سرطان پوست و بیماران پیوند کبد و کلیه کار می کنم…تلفنهایی که مستقیما به شرکت می شه از طرف بیماران هر کدوم یک داستان دردناکن…بچه 6 ماهه ای که روماتیسم داره…زن تازه زایمان کرده ای که روماتیسم داره…کسانی که تازه با وجود دارا بودن بیمه عمل پیوند کلیه و کبد انجام می دن و هزینه ای بالغ بر 30 میلیون تومان پرداخت می کنن و باید بعد از عمل داروی مارو مصرف کنن ، دارو رو پیدا نمی کنن…و جالبتر از همه این که تمام داروهای ما الان به طور قاچاق از ترکیه وارد می شه…بدون رعایت زنجیره سرد( شرایط نگهداری و انتقال دارو) و دیگر نکات بهداشتی که تازه همونم پیدا نمی شه، در برخی موارد هم مرگ بیمار گزارش شده…به دلیل تجویز دیگر داروها از طرف پزشک معالج که در سطح کیفی داروهای خارجی نبوده و مرگ بیمار رو به دنبال داشته . داستانها به تعداد تمام مریضهای ماست.”
“My mother is sick. She has M.S. and the sanctions have caused many drugs to become rare or impossible to find, in addition to their becoming expensive. M.S. is all about panic attacks and stress. In Iran in these conditions we already have enough stress and turmoil and now with the lack of drugs it’s much worse and more difficult and more intolerable than ever.”
“من مادرم بیماری اماس داره. تحریم علاوه بر گرون شدن دارو باعث کمیابی و حتی نایابیِ بعضی داروها شده. و خب اماس همهش حملهی عصبی و استرسه توی ایران. اینجا هم با این شرایط به اندازهی کافی استرس و ناآرامی داریم. دیگه با نبودن دارو که خیلی بدتر و سختتر و غیرقابلتحملتر میشه.”
“I have an illness called Fibromyalgia. It’s something close to Rheumatology with severe insomnia. When I don’t take the LYRICA pills –because I can’t find any- my entire life is disrupted. I become depressed, sleep during the days, can’t go to work, therefore I don’t have an income, which intensifies my depression. I can’t do anything, I don’t have a life, and turn into a parasite. Actually it’s not only me, it’s all Fibromyalgia patients. So I try to force myself to live in any way possible without these pills. In the past three weeks I haven’t even slept for 10 hours, while suffering hopelessly from back pain and neck pain. I only wish to die, a few times a day. I believe hell is this very life that I live.”
“من یک بیماری دارم به اسم فیبرومیالژیا، یه چیزی شبیه روماتولوژی به علاوه بیخوابیهای خیلی زیاد. وقتی قرص لایریکا (75) نمیخورم-یعنی گیر نمیاد-، تمام زندگیم مختل میشه. حالت افسردگی پیدا میکنم، روزا میخوابم و سر کار نمیتونم برم (که در نتیجه در آمد ندارم و همه ی اینا افسردگی رو تشدید میکنه) فعالیت ندارم و کلن زندگی ندارم و انگل میشم. درواقع من تنها نه. همه ی بیمارهای فیبرومیالژی. الان سعی میکنم بدون قرصها، به خودم فشار بیارم و هرطوری شده زندگی کنم. در سه هفته گذشته ده ساعت هم نخوابیدم در عین این که از کمردرد و گردن درد بیچاره شدم…فقط آرزوی مرگ د ارم. روزی چند بار…به نظرم جهنم همین زندگی-ای که من دارم.”
“I have a heart condition and must use a specific drug. But the sanctions are not allowing the import of this drug to Iran.. I am nearing death step by step.. but I have not yet reached 25…”
“مشکل قلبی دارم و باید دارویی خاص مصرف کنم. هر روز 4 عدد . اما تحریم ها اجازه ی ورود این دارو به ایران را نمی دهد…دارم قدم به قدم به مرگ نزدیکتر میشوم…هنوز به 25 نرسیده ام اما…”
“My grandmother has spinal canal stenosis. She must take a pill three times a week. The pill was already expensive before the sanctions but now we can’t even find one pack of this drug. If she doesn’t take this drug she is practically paralyzed and for her the loss of movement is death…”
“مادربزرگم تنگی کانال نخاعی دارد. باید قرصی را سه روز در هفته مصرف کند. قرص قبل از تحریم هم گران بود اما الان حتی نمی توانیم یک بسته از این دارو را برایش تهیه کنیم. اگر او این دارو را نخورد عملا فلج خواهد بود و برای او زمین گیر شدن یعنی مرگ…”
“Hi. My friend Mehdi was arrested on charges of acting against national security, while helping the earthquake stricken people of the Azerbaijan province. He was tortured in detention to the point that they almost needed to mutilate his limbs due to the infection of his toe nails which were broken with pliers. Mehdi went into a coma and they were forced to transfer him to a hospital, but even there his situation was no better because due to sanctions there is no medicine in the market. Mehdi is still suffering from pain for helping earthquake stricken people and for wanting to free Iran from the hands of the oppressor… and for the crime of… for what crime???”
“سلام مهدی دوست من در ایران هنگام کمک به زلزله زدگان آذربایجان به جرم اقدام علیه امنیت ملی دستگیر، بازداشت و مورد شکنجه واقع شد تا جایی که نزدیک بود چرک انگشت پاش که با انبر شکسته شدند باعث قطع عضو بشه. مهدی به کما رفت و ناچار شدهد او رو به بیمارستان منتقل کنند اما اون جا هم اوضاع بهتر نشد و به دلیل تحریم ها دارو در بازار نیست مهدی هنوز داره درد می کشه به جرم کمک به زلزله زده ها و آزادی ایران از چنگ مزدوران و… به جرم… به کدامین جرم؟؟؟”
“My aunt is 35 years old and has Scleroderma, it’s a kind of a blood disease and she must use foreign-made drugs which are now impossible to find due to sanctions. This has caused her arm to produce calcium and her joints are destroyed and last week she was forced to have surgery on her arm. If the sanctions continue the same thing will occur to her other arm too, but because of her specific condition she can’t take anesthetics and surgery is a big risk for her…”
“خاله من 35 ساله اش و بیماری اسکودرمی داره نوعی بیماری خونی و باید از داروهای خارجی استفاده کنه که به دلیل تحریم ها داروهاش پیدا نمیشند در بازار و این مسله باعث شده که دستش کلسیم تولید کنه و مفصل انگشت هاش از بین رفته و هفته گذشته مجبور شده دستش عمل کنه و اگه این تحریم ها ادامه پیدا کنه این یکی دستش هم همین اتفاق براش میافته و به دلیل شرایط خاصی که داره نمیتونه بیهوشی بگیره و عمل کردن براش یک ریسک بزرگ…”
“My sister has a severe respiratory allergies and has to use a specific spray as well as a flu shot which she has to take in the beginning of the cold season each year. But this year in this situation she has not been able to find her drugs.”
“خواهر من آلرژي شديد تنفسي داره كه هم از اسپري هاي مخصوص استفاده ميكنه و هم اينكه هر سال اول فصل سرما واكسن آنفولانزاميزنه ولي امسال با اين شرايطي كه پيش اومده نتونسته داروهاشو گير بياره.”
“My husband works in a high ranking government bureau. His insurance and contract have been discontinued without any explanation and it has been nine months that he has no insurance or salary! But because he has no other options he must work there without a salary until someone remembers that there are about 60 people that have been kept in suspense and without salary in the name of ‘changing conditions’! I myself am a journalist and am forced to work without insurance because our employers don’t believe we have the right to insurance! It’s probably waited money for them! The reason I said all this: Not having insurance means when your tooth aches you must calm it with Lidocaine because the costs of the dentist are very high. Actually only the doctor’s visit and x-rays are covered by insurance, and not the rest of the costs, but even that is important when you’re poor. So after some months I went to the dentist from severe pain. He fixed one and gave an appointment for the other. He said I need a complete x-ray of the jaw, and I calculated that if I pay for the x-ray, then I will have no money for the repair. So I stopped going. Eight months have passed and I sleep in pain every night and there’s no news from insurance. They told me the University of Tehran’s clinic is cheap. I went there and realized that a filling and a root canal costs 2,000,000 IRR, eight months ago it was 65,000,000 IRR which I couldn’t afford to pay! In eight months this price difference is due to sanctions! For now I’m watching my teeth fall out and get ruined at the age of 28, I can’t even eat, and I sleep with Lidocaine at nights! I don’t know if it was relevant or not, but for me this suffering is related to the sanctions.”
“همسرم که تو یه اداره دولتی سطح اول مملکتی کار می کنه، بیمه و قراردادش بدون هیچ توضیحی قطع شده و 9ماهه بیمه و حقوق نداره! ولی چون گزینه ی دیگه ای نداره مجبوره همونجا بی حقوق کار کنه تا بچه ها بل یادشون بیافته یه 60 نفر آدم رو به اسم تبدیل وضعیت اینطوری معلق و بی حقوق تو سازمان نگه داشتن! و خودم هم که روزنامه نگارم، مجبورم بدون بیمه کار کنم چون کارفرماهای کار ما این حق رو برامون قائل نمی شن که بیمه مون کنن! پول دور ریختنه براشون احتمالا! غرض از این توضیح: نداشتن بیمه موجب میشه که وقتی دندونت درد گرفت با لیدوکائین آرومش کنی چون هزینه های دندون پزشکی خیلی بالاست! البته هزینه هاش ازاده و فقط پول ویزیت و عکس برداریش با بیمه میشه که اونم وقتی ندار باشی، غنیمتیه. خلاصه بعد از چندین ماه رفتم دندون پزشکی از درد شدید، یکی اش رو درست کرد و برای بعدی اش وقت داد. وقتی رفتم گفت باید عکس کامل از فک بندازی و من حساب کردم که اگه یه عکس از فک بندازم دیگه پول ترمیم دندون ندارم. پس بیخیال شدم دوباره. الان هشت ماه میگذره و هر شب با درد می خوابم و بیمه هم خبری نیست. با این وجود گفتن کلینیک دانشگاه تهران ارزونه. رفتم دیدم برای پر کردن و عصب کشی یه دندون دویست هزار تومن می گیره. که همون هشت ماه پیش همین درمان 65 هزار تومن می شد که نتونستم بدم! در عرض هشت ماه این اختلاف قیمت که توضیحشون هم تحریم هاست! فعلا نشستم و در سن 28 سالگی تو اینه تماشا می کنم که دندونام ریخته و داغون شده و غذا هم حتی نمی تونم بخورم و شبا با لیدوکائین می خوابم! نمی دونم ربط داشت یا نه ولی خب حداقل برای من آزاردهندگی داره و به این تحریم ها ی لعنتی هم نسبت داده میشه.”